Boer met kiespijn

ALS EEN BOER MET KIESPIJN

Wat een dag vandaag. Ik denk dat t iets zwaartekrachtigs was ofzo.

De hele dag viel er al vanalles op de grond. Maar dat was pas het begin. Alleen wist ik dat toen nog niet.

Toen ik net een beetje gezellig zat te mokken omdat m’n Focaccia brood doodgeslagen was (het water bij de gist was vermoedelijk te warm) en ik toch moedeloos een hap nam van de plak die meer weg had van een pizza zonder beleg, voelde ik wat knersen. Nee hè? Heb ik dat..

Op dat moment slikte ik en…. plop. Ik voelde nog maar een halve kies achterin. Met scherpe tandpunten die in m’n tong drongen wist ik het zeker. Ik heb een probleem.

En hey ik ben niet echt een kniesoor op af en toe een periode wat mopperig zijn na, maar de horrorscenarios speelden al in gedachte op mijn netvlies. Kennen jullie de film “little shops of horrors?” Nou daar dacht ik aan. Aan de zingende tandarts die met veel plezier mensen pijnigt in de tandartsstoel.

“Blijven doorademen, Loes” , dacht ik hardop. Internet leerde me dat ik de zorgverzekeraar nog tot 19.00 uur bellen kon.

Ik deed eerst nog vlug een boodschap bij Tati. Een woonwarenhuis met soms 2, en soms 3 verdiepingen. Waarom soms? Het is een pand wat bestaat uit 4 aan elkaar grenzende huizen waar de tussenmuur tussenuit geslagen is. Ik ging op zoek naar werkdoekjes en een emmer. Werkdoekjes? Ja.
Emmer? Nee.
Die hadden ze zelf allemaal in gebruik om een lekkage provisorisch tijdelijk te stoppen op de 2e etage.

Om 10 voor 7 pakte ik de telefoon. En om 7 uur waren ze dicht…. stressss! Keuzemenu na keuzemenu moest ik door. Maar gelukkig, om 10 voor half 8 was een jongeman toch nog bereidwillig me te woord te staan.
Helaas was het antwoord wat hij voor me had weinig bevredigend. Als hij zijn vrouw dezelfde antwoorden geeft op haar vragen dan blijft ze aardig teleurgesteld achter, kan ik je wel vertellen…. Morgen pak ik weer de telefoon en ga opnieuw aan ‘t bellen. Want hoewel ik er niet naar uitzie om in m’n beste Frans een gesprek te voeren met die tandarts denk ik niet dat het nog tot volgend jaar kan worden uitgesteld. Ook is mijn aanvullend verzekeren-pakket bijna op, aldus mijn verzekeraar.
Kortom… het slechtste moet echt nog komen.. dit gaat een financieel debakel worden. Nog los van een vervelend bezoek aan de tandarts (van mijn lerares begreep ik dat het zowieso moeilijk is om een afspraak te krijgen)

En toen het haren verven. Waar die emmer voor was? Die ik niet kon vinden bij Tati? Juistem. Omdat Marij die veel meer verstand heeft van haar dan ik, me gezegd had een paarse spoeling mee te nemen om de gloed in m’n haar te houden, had ik braaf haar advies opgevolgd en een lekkere felle paars die rebellious heet, (bijna rebelicious dus!) in m’n tas meegenomen. Evenals een setje wegwerphandschoentjes. Die zijn soms voor het koken, maar ook voor zo iets, uiterst handig gebleken.

Waarom die emmer? Dit huis heeft echt prachtig mooie oude wasbakken en een oud bad. Ik moest er niet aan denken om van dat mooie wit, een blijvend paars te maken. En dat kan makkelijk als je zulk poreus porcelein hebt. Maar ik had dus gèèn emmer.
Dus dan maar niet verven. Dacht ik.

Tot dat ik met Wil aan de telefoon hing en hij zei; verf je haar toch gewoon! En in een kort vlaagje van verstandsverbijstering dacht ik; “ok! He is right.. “ Dan maar gebruik maken van tip die me gegeven was door Deborah! Gebruik de toiletpot! Die is niet poreus, want ‘nieuw’.
Wat me een geweldig idee leek natuurlijk. Leek. Verleden tijd. (Zeg ik er even bij )

Inmiddels heb ik de hele avond met mijn handen in het haar (ja echt!) gezeten. En met een schuurspons bij t toiletpot. Want natuurlijk was een spettertje op de bril niet te voorkomen en deed ik halfbakken pogingen om met een sponsje de paarse vlekjes weg te halen.

Ik heb mijn koud liggende fles goedkope cider van 2 euro er maar bij open getrokken want enigszins moedeloos werd ik er wel van.

Toen ik daarop Wil terugbelde om te vertellen dat het niet zulks succes was, hoorde ik aan de andere kant van de lijn alleen gegrinnik, gelach en een soort van stilte die me heel bekend voorkwam. (Die van als iemand compleet dubbel ligt van het lachen en er geen geluid meer uitkomt)

Uiteindelijk zat ik om half 1 vannacht m’n huiswerk af te maken, want het “even haarverven” was een avontuur geworden waarbij ik eigen handdoeken en doekjes naar de paarse purno hemel heb geholpen.

Dus lieve mensen. Een advies; verf je haar niet in een air b&b.

Advies 2; eet niks in het buitenland. Er zou zomaar een stuk tand kunnen afbreken.