De eerste week

Loes! Heb je die trolley nog gekocht??? Fotoooooo!!!
Eh. Ik heb het druk gehad. Echt druk. En daardoor jullie niet meer ge-update. Je m’excuse.

Ik ging 2 maal terug voor de trolley. In m’n beste slechte Frans deed ik verwoede pogingen, maar er kon geen euro van de prijs af. De streng kijkende aziaat week niet. Dus ik ook niet. (Je bent tenslotte een Hollander). En kocht 2 zaken verderop een andere trolley. Een betere. Zonder kekke print, maar een waarmee ik ook trapjes af kon en met gemak stoepjes op. Dat bleek later een beetje tegen te vallen, maar goed.
(Dat is een beetje erg mijn eigen schuld doordat ik hem beladen had als vrachtcontainer.)

Ook dronk en at ik nog een hapje met vriendin Nathalie. Ze woont in London maar was voor haar werk in Parijs. Zo leuk haar weer eens te zien!

En toen ging het gebeuren. Ik ben verhuisd naar m’n loft! Hier ga ik 2 maanden thuis zijn. En o wat eèn verademing! Het is knus, rustig, en klein kneuterig met wat artsy fartsie deco. Het hotel bij porte de Clignancourte was niet gelegen op de meest veilige plek. Iedere avond als ik er langs liep, liep ik tussen de clochards door, zag dode ratten liggen, veel straatvuil en overal kapot getrapte laptops en mobieltjes. Uit diefstal afkomstig denk ik. Nu ‘woon’ ik in de Afrikaanse buurt. De vlees-vis en kippenhandelstraat, zijn hier om de hoek. Alleen de ingrediënten die jij nodig hebt? Die kan je niet vinden! C’est un promesse! GRATIS Tip; knip er geen fotos. Ze draaien je bijna je nek om. En ik kan het weten. (Overigens heeft dit wel een heel smerige foto opgeleverd waardoor ik weer weet waarom ik geen vlees eet)

Maar eerst moest ik er nog heen. Zware tassen. Die roltrolley die toch niet door de poortjes paste en dus overdwars moest. Daarna een draaipoortje. Dus inchecken. Tas erdoor. Nog en keer en dan Loes met backpack er door. Dacht ik. Hoopte ik. Ging ik van uit. Maar nope. Het poortje ging niet meer open. Loes aan een kant, roltrolley kostbare bagage aan de andere. Zweet begon al te parelen in m’n nek. Toen kwam een jonge Afrikaanse jongen de hoek om gezeild. Hield z’n pas voor de poort, duwde mij er met lomp geweld door. En voor dat ik het in de gaten had kroop hij zelf onder de hekken door. Hij lachte vriendelijk en sjeesde met m’n tas de trappen af richting metro. Sjit. Blijf hier met die tas!!! Ik er achter aan. Hij stond lachend onderaan de trap op me te wachten. Pourqua? Vroeg ie ? Wijzend naar al m’n bagage. Ik antwoordde; “parce que, cest possible.” En glimlachte.

De volgende overstap in een overvolle metro leek een drama te worden. De tas was zwaar en ik moe na een dag koken en denken, praten, luisteren en vertalen in het Frans, Engels en Nederlands.
Maar steeds alsof het lot er mee speelde dook onverwacht hulp op, die de tas mee naar boven droegen. Trap na trap…

En pas vandaag maakte we tofu en Tempeh. Dat had een reden. Er was een offerte aanvraag binnengekomen.
Nu doet gentle gourmet instituut eigenlijk geen catering en locatiekoken meer, maar deze aanvraag was zo tof dat er een uitzondering gemaakt werd. En wij werden meegenomen in het complete proces. Dus de les die over 4 weken pas op het programma stond, werd naar voren gehaald. Hoe bereken je prijs? Wat zijn belangrijke dingen om te noteren en uit te zoeken? Kortom, een heel heel leerzame les waarbij de energie door de ruimte zinderde. Nu afwachten of deze cateraanvraag doorgang vindt. Als dit zo is, mag ik deze mede verzorgen. Hoe tof is dat dan? Ook leerde ik die dag dat afwegen en balans tussen privé en werk heel belangrijk is. En dat dat soms moeilijke keuzes betekend. Iets wat ik al wist natuurlijk, maar extra werd bevestigd. Het afgelopen anderhalf jaar heb ik aan een stuk gewerkt. Heel heel veel uren werk gingen er aan vooraf voor ik was waar ik nu ben. En het wordt tijd na te denken over hoe, op een gezonde manier, mijn tijd te verdelen in 2020…

Deborah Pivain is een heel inspirerende vrouw. Haar kennis is heel erg groot. In 2009 begon ze als vegan pionier met haar dochter restaurant Gentle Gourmet in hartje Parijs. Haar dochter nam het cateren op zich. Zij het lesgeven en de organisatie van diverse vegan projecten. En natuurlijk het restaurant. Haar verhaal heeft raakvlakken met het mijne, en vele verschillen. Ik heb in een week zo veel nieuwe dingen geleerd dat het er positief van tolt in mijn hoofd.

Nu zit ik met een kop thee gebogen over mijn huiswerk. En denk ik terug aan alles wat ik deze week allemaal gekookt heb. Tofu in 4 marinades op 3 manieren bereid. (12 verschillen!) artisjok, die venkelsoep en venkelsalade, hutspotbitterballen met mosterd, umami tomaten uit de oven… er was zo zo veel….