Over het occulte in Parijs
Parijs en OCCULTE zaken…
Over het weekend!
Zij die me volgen op Instagram hebben hier en daar al meegenoten van mijn weekendavonturen! Aangezien ik door de week na studie ben uitgeput, is de schaarse tijd in het weekend veel te snel voorbij!
Buuf en vriendin Toos kwam langs afgelopen weekend. We wilden niet de standaard attracties aflopen in Parijs en vooral ook niet teveel geld uitgeven. Dus…. aangezien pinterest diverse leuke ideeën had en dit er èèn van was; het beeld van Victor Noir gingen we zoeken. (Toen nog niet wetende dat dat op Père Lachaise te vinden was. En dus een echt graf Ipv een beeld)
Dus dat werd maar weer eens een bezoekje aan het beroemde kerkhof ! Ik was er 5x eerder maar steeds verbaasd het nog.
Dit artikeltje gaat ook enkel over dit beroemde-kerkhof bezoek, want sommige verhalen of foto’s behoeven nu eenmaal wat uitleg.
De info komt van internet, het is dus helaas niet dat ik een lopend geschiedenisboek ben.
In het volgende stukje iets meer en vooral ‘levendigers’ over dit weekend. Dus heb je niks met dit meer dan 200 jaar oude stukje Parijse occult, lees je gewoon nu niet verder maar de volgende keer weer?
Victor Noir was journalist en redacteur van de krant La Marseillaise en stond bekend als een vrouwenversierder.
Op 22 jarige leeftijd echter al, wordt hij doodgeschoten door de neef van keizer Napoleon III, prins Pierre Bonaparte, die genoegdoening eist voor een negatief krantenartikel, geschreven door een collega journalist; Deze collega wordt door Bonaparte uitgedaagd voor een duel met Noir als secondant. Als Noir zich meldt bij het huis van Bonaparte om plaats en tijd af te spreken voor het duel, wordt hij ter plekke door de prins doodgeschoten. De neef van de Keizer beweert in het daarop volgende proces, dat Noir hem heeft beledigd en hem een handschoen in het gezicht heeft geworpen. De rechters spreken Bonaparte vrij. Mede dankzij zijn reputatie is het graf van Victor Noir een vruchtbaarheidssymbool geworden. Het bronzen evenbeeld van Noir, met opengeslagen jas, toont onvermijdelijk de bobbel in zijn broek. Het verhaal wil dat het aanraken van zijn geslachtsdeel de vruchtbaarheid van de vrouwelijke bezoekster vergroot. De bobbel in de broek van het beeld is dan ook danig opgepoetst.
Ook bezochten we het graf van schrijver Oscar Wilde. En wat bleek? Ook hier had het onder andere iets met het mannelijk geslachtsdeel van doen….
Oscar is in steen weergegeven in de vorm van een ‘zwaar geschapen’ gevleugelde sfinx. Het grafmonument, ontworpen door Jacob Epstein, was een schenking van een anonieme vrouwelijke bewonderaar. Het gezicht van de sfinx is het gezicht van Wilde en wie weet, ook het evenbeeld van zijn geslachtsorgaan??? Echter het geslachtsorgaan is al sinds mensenheugenis verdwenen. Twee Engelse dames, die over de begraafplaats wandelden, konden hun verontwaardiging niet onderdrukken toen ze oog in oog kwamen te staan met Wilde’s mannelijk attribuut. Met twee stenen en twee forse slagen werd het edele deel verwijderd. De opzichter die het kostbare stuk later terugvond, nam het mee naar zijn kantoor, waar het twee jaar heeft gediend als presse-papier. Waar het daarna is gebleven is onbekend (uit ‘Au Père Lachaise van Michel Dansel). Sinds jaar en dag, drukten vele vrouwen hun vuurrode lippen op zijn grafsteen en dreigde het graf ten onder te gaan aan een overdosis rode lippenstift. Op 30 november 2011, ter ere van de 111-jarige sterfdag van Wilde, is tot grote teleurstelling van alle fans, het hele graf schoongemaakt en voorzien van een dikke glasplaat, zodat liefhebsters er geen kussen meer op kunnen geven, maar zoals rituelen moeilijk zijn uit te bannen, moet nu ook het glas er aan geloven.
Ook het graf van Édith Piaf (pseudoniem van Édith Giovanna Gassion (Parijs, 19 december 1915 – Grasse, 10 oktober[1] 1963), die als Franse zangeres wereldwijde bekendheid kreeg, is te vinden op pere de lachaise. ‘Piaf’ is Frans voor ‘mus’. Zij zong chansons, waarvan de bekendste zijn: La Vie en rose, Non, je ne regrette rien en Milord. Op haar graf troffen wij 1000 origami gevouwen kraanvogels. Een Japanse legende leert dat iedereen die 1000 papieren origami kraanvogels vouwt binnen Èèn jaar, een wens mag doen.
Iemand die met zulke toewijding iedere dag vogels heeft gevouwen is iemand die iets heel graag wil. En ik dacht aan mijn aanwezigheid hier in Parijs. Ik vouwende geen kraanvogels maar stond wel iedere dag bewust stil bij mijn wens.
Zou dat geholpen hebben?
We liepen ook nog, zoals ik al vaker deed, langs het graf van Jim Morisson.
De beheerder van de Parijse begraafplaats Père Lachaise zou graag al jarenlang van het graf van de Doorszanger Jim Morrison af willen….
De aanwezigheid van de stoffelijke resten van de in 1971 overleden zanger zorgt al tientallen jaren voor problemen als vernielingen, vervuiling en herrie.
Velen gaan naar de graven van beroemde Fransen, maar de meesten komen voor een bezoek aan de zanger van de Doors. Zij laten souvenirs achter, van bloemen tot sigarettenpeuken, en naar verluidt (persvrijheid van de krant!)gaven sommigen zich op of bij het graf over aan drugsgebruik of seks.
De nabestaanden van personen die in de omgeving van Morrison ter aarde zijn besteld, vroegen enkele jaren geleden al of de zanger niet kon worden opgegraven en ‘naar huis gestuurd’. Dat bleek niet mogelijk, want in tegenstelling tot bij veel andere graven rust op dat van Morrison een eeuwigdurend grafrecht.
Teruglopend in de regen over het kerkhof, kwamen we langs het graf van Suzon. 21 jaar oud was ze toen ze overleed en voor ons bekend staat als een van de slachtoffers van de Bataclan aanslagen in 2015.
Wat is dit een indrukwekkende plek…
ik blijf het vinden… en? Ben jij er ooit geweest? Wat vond jij?
Helaas ontbrak het ons aan tijd, want als we die tijd hadden gehad hadden we ons vast op een nog occulter pad begeven;
http://catacombes.paris.fr/
